Logopeda czy neurologopeda?
Neurologopeda zajmuje się szerszym spektrum – diagnozą i terapią różnych postaci zaburzeń mowy, języka i komunikacji spowodowanych opóźnionym dojrzewaniem lub uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego zarówno u dzieci jak i dorosłych.
Zatem pacjentami neurologopedy mogą być zarówno dzieci, jak i dorośli, cierpiący na całościowe zaburzenia, które mogą poważnie odbijać się na umiejętności mowy czy komunikacji (udary, urazy, guzy mózgu czy niedotlenienia, obciążony wywiad okołoporodowy, niepełnosprawność intelektualna, całościowe zaburzenia rozwoju).
Ze względu na duże spektrum oraz złożoność dolegliwości, którymi zajmuje się neurologopedia terapeuci specjalizują się często w określonych grupach pacjentów, zgodnie ze swoją wiedzą i zainteresowaniami.
Na przykład tak zwani neurologopedzi dziecięcy (nie jest to podział oficjalny a jedynie zwyczajowy) – pracują głownie z dziećmi. Poprzez stymulację wszystkich funkcji poznawczych pomagają im budować nowe neurony, aby mogły w końcu powiedzieć pierwsze słowo lub w inny, niewerbalny sposób skomunikować się ze światem.
Czy zatem błędem będzie udanie się do neurologopedy, jeśli dziecko jedyni nieprawidłowo realizuje głoskę, wkłada język między zęby przy mówieniu, jeśli osoba dorosła chce poprawić lub udoskonalić swoją wymowę? Z pewnością nie! Uzyskacie na pewno fachową pomoc. Macie wybór pomiędzy wizytą u logopedy lub neurologopedy.
Jeśli jednak podejrzewacie lub macie postawioną diagnozę o nieprawidłowościach w rozwoju dziecka lub trudnościach w funkcjonowaniu językowym osoby dorosłej – warto o pomoc zwrócić się bezpośrednio do neurologopedy.