Co powinno zaniepokoić rodzica?

Człowiek porozumiewa się ze światem za pomocą mowy. To dzięki niej wyrażamy swoje emocje, uczucia, potrzeby. Mowa umożliwia każdemu z nas bycie wśród innych ludzi, nie tylko najbliższych. Jej nabywanie dzieje się tak automatycznie, że często nie zdajemy sobie sprawy, jak to jest mieć z nią problemy. Często nie słyszymy wad wymowy u naszych własnych dzieci a przecież prawidłowa artykulacja stanowi podstawę kształtowania się osobowości dziecka, które poprzez nią prawidłowo rozwija swoje słownictwo, rozwija myślenie abstrakcyjne, prawidłowo stosuje zasady gramatyczne. To, jak mówią nasze dzieci, jakim posługują się słownictwem, w dużej mierze wpływa na osiągnięcie przez nich sukcesu najpierw w szkole, później w miejscu pracy.

Kiedy wybrać się na konsultację logopedyczną?

  • Dziecko podczas artykulacji wsuwa język między zęby lub ociera nim o wargę. Na każdym etapie wiekowym jest to wada, z której się nie wyrasta. Im dłużej zwlekamy, tym bardziej wada się utrwala.
  • Niepokoją cię zmiany anatomiczne w budowie narządów mowy lub masz wątpliwości czy dziecko dobrze słyszy.
  • Twoja pociecha nawykowo mówi przez nos.
  • Po ukończeniu 4 roku życia dziecko zamienia głoski dźwięczna na bezdźwięczne: d na t (np. zamiast domek mówi tomek), w na f (zamiast woda mówi fota), g na k (zamiast gęś mówi kęś), b na p (zamiast buda mówi puta).
  • Nie wymawia którejkolwiek z samogłosek ustnych (czyli a, o, u, e, i, y) pod koniec trzeciego roku życia.

Zastępowanie głosek trudniejszych łatwiejszymi nie jest wadą lecz swoistą cechą rozwoju mowy. Jeżeli jednak podczas wymawiania głosek dziecko nie zastępuje jej inną znaną w języku polskim, lecz wyraźnie ją zniekształca np. gardłowo wymawia głoskę r, potrzebna jest pomoc logopedyczna.

W wieku przedszkolnym rozwój myślenia i zasób słownictwa biernego (czyli tego co dziecko rozumie) rozwija się szybciej niż jego umiejętności wypowiadania swoich myśli, co może powodować tzw. rozwojową niepłynność mowy. Jeśli więc zauważysz u swojego dziecka lekkie zacinanie, powtarzanie sylab nie wpadaj w panikę – niemal wszystkie dzieci z tego wyrastają. Jeśli jednak problem będzie się nasilał, potrzebna jest konsultacja ze specjalistą.

Dlaczego ważny jest wywiad logopedyczny?

Wywiad logopedyczny z rodzicami jest niezbędnym elementem diagnozy logopedycznej, koniecznym do postawienia prawidłowej diagnozy,

Logopeda/neurologopeda przed pierwszym spotkaniem z pacjentem musi poznać historię dziecka, co pozwoli podejść holistycznie do każdego przypadku. Samo badanie pacjenta jest niestety niewystarczające. Oczywiście terapeuta usłyszy, zobaczy nieprawidłowości, ale bez wywiadu nie będzie znał przyczyny występujących zaburzeń – a co za tym idzie, nie postawi prawidłowej diagnozy i nie będzie umiał pomóc dziecku.

Terapeuta będzie chciał dowiedzieć się najważniejszych rzeczy dotyczących:

  • czasu przed zajściem w ciążę (jak wyglądał Twój tryb życia, odżywianie, ruch, praca, czas wolny, zdrowie);

  • okresu ciąży (przyjmowane leki, opieka specjalistyczna i odbyte hospitalizacje, prowadzony tryb życia: ciąża “aktywna”, czy “leżąca”) są to bardzo ważne informacje, ponieważ przyjmowane leki, warunki stresogenne mogą mieć wpływ na rozwój maleństwa;

  • przebiegu porodu i okresu połogu (poród przedwczesny, o czasie, ciąża przenoszona, czy wystąpiły komplikacje, poród naturalny, wspomagany czy cesarskie cięcie, punktacja Apgar, jak wyglądało karmienie dziecka w pierwszych dobach);

  • rozwoju psychoruchowego dziecka (np. kiedy dziecko zaczęło siadać, chodzić, kiedy pojawiły się pierwsze zęby);

  • rozwoju mowy (czy dziecko głużyło, gaworzyło, kiedy zaczęło mówić, pierwsze wyrazy, zdania);

  • sposobu karmienia dziecka (piersią czy sztucznie, kiedy zostały wprowadzone pokarmy stałe i jakie, czy dziecko ma problemy z gryzieniem twardych pokarmów, czy ma problemy z połykaniem);

  • częstości chorób dziecka (ważna jest informacja, jak często przechodzi infekcje górnych dróg oddechowych, czy ma nawyk oddychania ustami, czy śpi z otwartymi ustami i chrapie);

  • chorób/wad wymowy występujących w rodzinie;

  • tego, czy dziecko było lub jest pod opieką innego specjalisty;

  • rozwój dziecka w chwili obecnej

Wszystkie te informacje pozwolą określić przyczynę zaburzenia i opracować skuteczny plan terapii.

Logopedę/neurologopedę obowiązuje tajemnica lekarska, zatem wszystkie przekazane informacje zostają w gabinecie.

Jak przebiega terapia logopedyczna?

Wszystkimi nieprawidłowościami związanymi z mową, usuwaniem wad wymowy, pracą nad prawidłowymi układami narządów artykulacyjnych oraz koordynacją układów oddechowego, fonacyjnego i artykulacyjnego może zająć się logopeda na terapii logopedycznej.

Zajęcia logopedyczne odbywają się raz w tygodniu, w wymiarze 30 lub 50 minut. Czas zajęć dopasowany jest indywidualnie do potrzeb i możliwości dziecka. Ostatnie 5 minut zajęć to czas na wszelkie uwagi i pytania od rodzica, konsultacje w sprawie ćwiczeń domowych oraz wyjaśnienie przebiegu zajęć. Oczywiście, rodzic może przez cały czas uczestniczyć w zajęciach, jeśli wyraża taką chęć.

Na zajęciach logopedycznych, wykonywane są również, poza ćwiczeniami artykulacyjnymi i pracą nad usuwaniem wad wymowy, ćwiczenia oddechowe i fonacyjne, ćwiczenia słuchowe, analizy i syntezy głoskowej i wyrazowej, elementarne ćwiczenia dykcji oraz ćwiczenia grafomotoryczne.

Zapraszamy również osoby dorosłe:))

Fizyczne przeszkody w rozwoju mowy

TRZECI MIGDAŁ (ADENOID)

Migdałki pełnią szczególną rolę ochronną przed infekcjami u dzieci, mniej więcej do 10. roku życia (bo do tego czasu ich układ odpornościowy nie jest jeszcze w pełni dojrzały).

Trzeci migdałek jest szczególny z tego względu, że prawidłowo występuje w wieku dziecięcym, a potem zanika (jego występowanie u dorosłych to nieprawidłowość)

Trzeci migdał u dzieci między 2. a 5. rokiem życia silnie się rozrasta – jest to okres, kiedy układ chłonny zaczyna najsilniej pracować. Wtedy również zaczynają się intensywne kontakty dziecka z otaczającym światem: żłobek, przedszkole, place zabaw itp.

W efekcie dochodzi do przerostu trzeciego migdała – jest to całkowicie naturalny proces fizjologiczny, występujący u wszystkich dzieci na świecie, świadczący o ich zdrowiu.

ALE!

Jeśli przerasta poza pewną granicę, staje się za wielki, to zaczyna blokować prawidłową drogę oddychania przez nos.

SKRÓCONE WĘDZIDEŁKO JĘZYKOWE:

– utrudnia bądź uniemożliwia prowadzenie terapii logopedycznej,

– może być jedną z przyczyn wad wymowy,

– powoduje wady zgryzu, zaburzenia w pracy stawów skroniowo- żuchwowych,

– często powoduje bóle głowy,

– prowadzi do nieprawidłowego typu połykania oraz oddychania (tor ustny), co w konsekwencji prowadzi do częstych infekcji górnych dróg oddechowych,

– utrudnia spożywanie posiłków (żucie, połykanie),

– powoduje brak możliwości oczyszczania jamy ustnej z resztek pokarmu oraz samoistnego czyszczenia języka,

– może powodować wady postawy, kompensacje,

– źródło problemów ze ssaniem, karmieniem, rozszerzaniem diety (niemowlęta)

FRENOTOMIA to zabieg przecięcia włókien wędzidełka podjęzykowego. Zabieg jest szybki i bezpieczny. U najmłodszych pacjentów (do ok 1 m-ca życia) przynosi natychmiastowy efekt.

TYLKO PEŁNE UWOLNIENIE WARUNKUJE PÓŹNIEJSZĄ PRAWIDŁOWĄ FUNKCJĘ JĘZYKA.

Logopeda czy neurologopeda?

Neurologopeda zajmuje się szerszym spektrum – diagnozą i terapią różnych postaci zaburzeń mowy, języka i komunikacji spowodowanych opóźnionym dojrzewaniem lub uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego zarówno u dzieci jak i dorosłych.

Zatem pacjentami neurologopedy mogą być zarówno dzieci, jak i dorośli, cierpiący na całościowe zaburzenia, które mogą poważnie odbijać się na umiejętności mowy czy komunikacji (udary, urazy, guzy mózgu czy niedotlenienia, obciążony wywiad okołoporodowy, niepełnosprawność intelektualna, całościowe zaburzenia rozwoju).

Ze względu na duże spektrum oraz złożoność dolegliwości, którymi zajmuje się neurologopedia terapeuci specjalizują się często w określonych grupach pacjentów, zgodnie ze swoją wiedzą i zainteresowaniami.

Na przykład tak zwani neurologopedzi dziecięcy (nie jest to podział oficjalny a jedynie zwyczajowy) – pracują głownie z dziećmi. Poprzez stymulację wszystkich funkcji poznawczych pomagają im budować nowe neurony, aby mogły w końcu powiedzieć pierwsze słowo lub w inny, niewerbalny sposób skomunikować się ze światem.

Czy zatem błędem będzie udanie się do neurologopedy, jeśli dziecko jedyni nieprawidłowo realizuje głoskę, wkłada język między zęby przy mówieniu, jeśli osoba dorosła chce poprawić lub udoskonalić swoją wymowę? Z pewnością nie! Uzyskacie na pewno fachową pomoc. Macie wybór pomiędzy wizytą u logopedy lub neurologopedy.

Jeśli jednak podejrzewacie lub macie postawioną diagnozę o nieprawidłowościach w rozwoju dziecka lub trudnościach w funkcjonowaniu językowym osoby dorosłej – warto o pomoc zwrócić się bezpośrednio do neurologopedy.